लग्न समारंभ Wedding

आम्ही चौकळशी लग्न समारंभामध्ये ब्राह्मण / पुरोहित याना पाचारण करतात. हे शके 1124 ला राणा बिंबदेव यांनी दिलेल्या आदेशानुसारच. ब्राह्मणाच्या पौरोहित्यानुसारच लग्न समारंभ सुरु होतो.

पूर्वी लग्नात वरराजा (नवरा मुलगा) लाकडाच्या सिंहासनावर बसवला जाई. सिहासनाची लांबीरुंदी 3.5 फूट क्स 3.5 फूट असे. सिहासनाच्या चारही बाजूनी कोपऱ्यात 4 कलश / 4 हिरवे नारळ (शहाळी ) / 4 केळीचे छोटे खांब लावले जात.

वरराजा (नवरा मुलगा) च्या बाजूला केळीच्या खोडाचा 3 फूट उंचीचा खांब आडवा ठेवण्यात येई, त्यात केळींच्याच खोडापासून बनवलेला नारळ ठेवून त्याला पाचवा कलश म्हणून पुजण्यात येई.

ह्या पाचव्या कलशावर सहा कामट्या ठेवल्या जात.

ह्या 6 कामट्या म्हणजे 6 प्रतीके होत - सोमवंशी ची 6 आडनावे / 6 गावे / 6 मुख ब्रह्मचारी देव कार्तिकेय ची ) ह्या सिहासनावर घुमट बसवला जाई आणि त्यात वर राजा ला बसवून नावळ (वरात) काढण्यात येई.

सोपाऱ्याचे सोमवंशी पंच छत्र घेत.

नवर देव राणा बिंबदेवानी दिलेला राणव पट्टा घालत असे.

हातात वीर कंकण आणि पायात तोडर घालत असे.

मुलगी दागिन्यांनी सजलेली असे. पुतळा हार, लहान शिराण, वज्रटीक , डोळे, पाशी हार , केतकी हार, गुलाब फुले, ठुशी, कंठी , कोट , दुलडी, बोरमाळ , चुडे, नवले, दंड कडे (बाजूबंद ), वाळा ,गोफ, तोडा असे सजलेली नवरी बैल गाडीत बसून लग्न मंडपात येत असे. लग्न नंतर वर राजा तिला मंगळसूत्र , हिरव्या बांगड्या, कुंकुम, नथ अशी सौभाग्य अलंकार देत असे. पूर्वापार पासून मंगळसूत्र म्हणजे सोन्याचा गोफ /हळदी धागा ज्यात पंथी आणि पाचू आणि माणिक मढवलेले असे. कालांतराने जेवा शूर्पारक हे मुस्लिम आणि त्यानंतर पोर्तुगीजांनी काबीज केले तेव्हा अशा सिहासनाचा वापर करणे अर्थहीन वाटल्याने त्याचा वापर बंद करण्यात आला. कारण त्यांना स्वतःचीच शरम वाटू लागली होती कि आपण आपलाच प्रदेश परकीयांच्या आक्रमणांपासून वाचवू शकलो नाहीत.

These Somavanshis , consult Brahmin Purohits during the marriage.

This was according to the orders given to Kshatriya clan by Bimbadev Rana in Shake 1124. (See Bimbakhyana).

After the consent of Brahmins the marriage process starts.

During marriage the “Varaja” (Bridegroom) sits on a Sinhasana, made of wood. The size of Sinhasana was 3.5 ft*3.5. ft. The four sides of Sinhasana were decorated by 4 Kalshis or 4 Banana branches decorated with 4 green coconuts. Beside the “Varaja” a big Banana Trunk of height around 3 feet used to be kept and on it a Coconut figure made from Banana trunk was kept as 5th Kalasha. On this kalasha “6 Kamtyas” used to be kept as the mark of 6 Surnames, 6 Villages of Somavanshis and 6 faces of Brahmachari God Kartikeya. A dome (Ghumat) was made on the Sinhasana. Thus the “Naval” used to start for the Marriage procession. Somavanshis of Sopara used “Panchachattris” also. The bridegroom used to wear “Raanav Patta” (given by Bimbadev Rana), “Veer Kankan”,and “Todar” (ornament of Feet).

The bride cladded with various customary ornaments like Putala Haar, Lahaan Shiran, Vajrateek, Dole, Paashi Haar, Ketak and Gulaab Phule, Thushi, Sonyachi Kanthi and Kot, Duledi, Bormaal, Chude, Navale, Dandakade, Vaalaa, Gof, Toda and would arrive in marriage tent seated on a well decorated bullock cart. After marriage the “Varaja” gives her Mangaal Sutra and all such soubhagya alankaara including green bangles and Kimkum (Pinjar).The “Mangalsutra” is traditionally made in Somvanshi community with a gold pendent woven in a Haldi Dhaga and embedded with “Moti” and “Pachu”.

At the passage of times, when the Shurparak lost to the hands of Mohamedeans and later to Portuguese, such use of Sinhasanas were thought to be useless.

People felt shame to use them since they felt themselves shy to use Sinhasans who were unable to defend their region from the foreign adharmic invaders.

Thus only horse was used for bridegroom in coming times.

Later at the advent of Peshwa rule , Peshwas promoted Somvanshis to use Sinhasanas and till 1926 A.D.

Sinhasana was used for marriage. The last marriage when Sinhasana was used was of Panduranga Bhaurav Patil” whose descendants now reside in Dadar-Mumbai.